آیا در دفینه یابی داشتن فلزیاب مهم است؟
بسیاری از کاوشگران عنوان میکنند که پیدا کردن گنج بدون دستگاه فلزیاب امکان دارد اما این فرآیند بسیار زمان بر است. همانطور که می دانید روش های پیدا کردن گنج به دو دسته ی کلی تقسیم می شوند. روش های سنتی که به روش های پیدا کردن گنج بدون فلزیاب نیز مشهور هستند عمدتاً از دستگاه های مانند شاقول و دسته آنتن بهره می برند که عمدتاً از روش دازینگ برای پیدا کردن اهداف استفاده می کنند. فرض کنید که قصد دارید در یک محوطه وسیع (برای مثال یک کیلومتر در یک کیلومتر) به کاوش بپردازید. اولین سوالی که از خود باید بپرسید این است که از کجا باید شروع کنید؟ همانطور که میدانید کاوش چنین محوطه ی بسیار زمان بر و هزینه بردار است. کاوش یک عملیات بسیار هزینه بر است و از طرفی عمق دفینه های ایران معمولاً بیش از ۳ متر است و از این جهت شما به دستگاه نیاز دارید تا محل دقیق دفینه را به شما نشان دهد. پس می توان گفت در صورتی که محل دقیق گنج را نمی دانید حتماً باید از دستگاه فلزیاب استفاده کنید.
در قدیم علاوه بر بهره بردن از علوم تاریخی و تفسیر آثار و نشانه های گنج از روشی موسوم به دازینگ برای پیدا کردن دفینه استفاده می شده است. بر همگان روشن است که دقت دستگاه های فلزیاب و گنج یاب در مقایسه با روش های سنتی بسیار بیشتر بوده و از درصد خطای بسیار پایین تری برخوردار هستند و همواره توصیه ما به کاوشگران عزیز این است که از روش‌های علمی و تخصصی استفاده کرده و از شبه علم دوری کنند.دازینگ (به انگلیسی rhabdomancy یا dowsing) یا گمانه‌زنی نوعی پیش‌گویی است برای یافتن چیزهای باارزش، مانند آب‌های زیرزمینی، گنج‌های دفن شده، سنگ‌های زیرزمینی، نفت خام و بسیاری چیزهای دیگر است که به وسیله یک میله انجام میشود. گمانه زنی یک شبه‌علم است و هیچ مدرک علمی‌ای بانی بر بهتر عمل کردن این روش از شانسی یافتن نیست.
در روش پیدا کردن دفینه به صورت سنتی و بدون استفاده از فلزیاب ، داشتن اطلاعات تاریخی و باستان شناسی و اطلاع از فرهنگ و سنتهای مردمان منطقه مورد کاوش در طول زمان تا حدودی می تواند جای خالی دستگاه فلزیاب را برای شما پر کند. همچنین آشنایی با لایه های خاک روی گنج تا حدود زیادی می‌تواند راهگشا باشد. در صورت نداشتن دستگاه فلزیاب روش های سنتی و ابزار های مخصوص به آنها نیز برای پیدا کردن گنج وجود دارند که باید از آنها استفاده کنید. روش هایی مانند دازینگ و استفاده از گنج نامه ها و ابزار هایی همچون شاقول و … اما واقعیتی که در این بین وجو دارد این است که بدون استفاده از تکنولوژی روز همیشه احتمال خطا و اشتباه و صرف هزینه وجود دارد.
در سال ۱۹۲۵ گرهارد فیشر (Gerhard Fischar)اولین فلزیاب قابل حمل را ساخت که اولین مدل تجاری آن در سال ۱۹۳۱ به فروش رفت. دسته ای دیگر از فلزیاب ها که به فلزیاب های فرکانس پایین (VLF) مشهور هستند دارای مصارف تفریحی و سکه یابی هستند و اشیاء ریز فلزی را در عمق حداکثر ۱٫۵ متری پیدا میکنند و برای مصارف گنج یابی مناسب نیستند. برای پیدا کردن گنج از دسته از فلزیاب ها به نام فلزیاب پالسی ( PI ) استفاده میشود که دارای عمق نفوذ بالایی در مقایسه با دیگر دستگاههای گنج یاب هستند و عملکرد بسیار مناسبی را در زمین های شور و دارای ناخالصی معدنی از خود نشان میدهند. این دسته از فلزیاب ها برای کاربرد های گنج یابی و فلزیابی میباشند. بیشتر دستگاههایی که در ایران به کار میروند از این نوع است.
همانطور که متوجه شده اید پیدا کردن گنج و دفینه بدون دستگاه فلزیاب امری تقریباً غیر ممکن می باشد. تکنولوژی تمامی ابعاد زندگی ما را تحت تاثیر قرار داده است و تمامی فرایند ها را سریع و ساده ساخته است. برای رسیدن به موفقیت و پیدا کردن گنج نقش تکنولوژی را دست کم نگیرید!
درست است که ساده ترین روش دفینه یابی خرید یک دستگاه فلزیاب و بهره بردن از دانش باستان شناسی است اما اگر هزینه لازم برای خرید دستگاه را نداشتیم و با روش های سنتی نیز به نتیجه ای نرسیدیم تکلیف چیست؟ پیشنهاد ما به شما عزیزان اجاره دستگاه فلزیاب میباشد. با این کار هم میتوانید خلا نبود دستگاه را پر کنید و هم هزینه بسیار کمتری بپردازید.
