آیا نرم افزار طلایاب واقعی برای موبایل وجود دارد؟
پاسخ کوتاه به این سوال خیر است! نرم افزار طلایاب واقعی برای موبایل وجود ندارد. تلفنهای همراه فاقد سختافزارهای لازم برای تشخیص و اندازهگیری میدانهای مغناطیسی قوی یا فلزات گرانبها در زمین هستند. برخی از برنامهها به عنوان “طلایاب” عرضه میشوند، اما آنها تنها از سنسور مغناطیسی (قطبنما) گوشی برای تشخیص تغییرات بسیار ناچیز در میدان مغناطیسی استفاده میکنند که برای تشخیص فلزات باارزش یا طلا بیاثر است و فقط قادر به تشخیص آهن آنهم در فاصله 2-3 سانتی متری از تلفن همراه است و به همین دلیل برای دفینه یابی و گنج یابی کاربردی ندارند.
نرمافزارهایی که به عنوان “نرم افزار طلایاب واقعی برای موبایل” برای گوشیهای هوشمند تبلیغ میشوند، نمیتوانند طلا را شناسایی کنند. گوشیهای هوشمند فاقد سنسورها و تکنولوژی لازم برای شناسایی طلا یا دیگر فلزات قیمتی هستند. این گوشیها بهطور معمول فقط سنسور مغناطیسسنج دارند، که تنها توانایی تشخیص فلزات مغناطیسی (مثل آهن و نیکل) را دارد و نسبت به طلا، نقره، یا مس که مغناطیسی نیستند، حساس نیست.
برای شناسایی طلا یا فلزات گرانبها از دستگاه گنج یاب حرفهای و تجهیزات خاصی که برای همین منظور طراحی شدهاند، استفاده میشود که عموماً گرانقیمت و تخصصی هستند و در مقاله های قبل در مورد جدیدترین آنها صحبت کرده ایم.
نرم افزار فلزیاب گوشی موبایل چگونه کار میکند؟
اپلیکیشنهای فلزیاب موبایل به طور معمول از سنسور مغناطیسسنج (magnetometer) گوشی استفاده میکنند. این سنسور در اکثر گوشیهای هوشمند امروزی وجود دارد و معمولاً در اپلیکیشنهای ناوبری و قطبنما به کار میرود. عملکرد این نرمافزارها به این شکل است:
- تشخیص تغییرات میدان مغناطیسی: سنسور مغناطیسسنج توانایی اندازهگیری تغییرات در میدان مغناطیسی اطراف گوشی را دارد. اگر گوشی نزدیک فلزاتی مانند آهن یا نیکل قرار گیرد، این تغییرات افزایش پیدا میکنند.
- ارتباط با فلزات آهنی: این سنسور تنها نسبت به فلزات مغناطیسی مانند آهن حساس است. فلزاتی مانند طلا، نقره، و مس هیچ واکنش مغناطیسی ندارند، بنابراین این نرمافزارها نمیتوانند آنها را شناسایی کنند.
- تجزیه و تحلیل اطلاعات: اپلیکیشن دادههای به دست آمده از سنسور مغناطیسسنج را پردازش کرده و آن را به صورت عددی یا تصویری نمایش میدهد. معمولاً وقتی یک فلز آهنی نزدیک گوشی قرار گیرد، عدد یا شدت میدان مغناطیسی در برنامه افزایش مییابد.
در نتیجه، این اپلیکیشنها میتوانند برای تشخیص تغییرات در میدان مغناطیسی و در نهایت شناسایی اشیاء آهنی یا مغناطیسی و آنهم در فاصله حداکثر 3 سانتی متری استفاده شوند، اما توانایی تشخیص فلزات گرانبها مثل طلا یا نقره را ندارند.
چرا گنج یابی با سنسور مغناطیس سنج گوشی امکان ندارد؟
استفاده از سنسور مغناطیسسنج گوشی برای دفینهیابی محدودیتهای متعددی دارد که آن را برای این کار نامناسب میسازد. این محدودیتها شامل موارد زیر است:
-
حساسیت پایین و عدم توانایی در عمقسنجی: سنسورهای مغناطیسسنج گوشی برای شناسایی تغییرات کوچک در میدان مغناطیسی طراحی شدهاند، نه برای کشف اشیاء مدفون در اعماق خاک. این سنسورها بیشتر برای ناوبری و شناسایی فلزات سطحی (1-3 سانتی متری) کاربرد دارند و توانایی شناسایی دقیق در عمقهای بیشتر را ندارند.
- عدم تشخیص فلزات غیرمغناطیسی: سنسور مغناطیسسنج تنها نسبت به فلزات مغناطیسی (مانند آهن و نیکل) حساس است و فلزات غیرمغناطیسی مانند طلا، نقره، مس، و برنز را نمیتواند تشخیص دهد. این موضوع یکی از مهمترین دلایلی است که این سنسور برای دفینهیابی مناسب نیست، چون اکثر اشیاء قیمتی از فلزات غیرمغناطیسی ساخته میشوند.
- محدودیت در دقت مکانی: میدان مغناطیسی در محیط توسط عوامل زیادی مانند دستگاههای الکتریکی، خطوط برق و دیگر فلزات اطراف دچار تغییرات میشود. بنابراین سنسور مغناطیسسنج گوشی نمیتواند منبع تغییرات را با دقت مشخص کند و نمیتوان به نتیجهی قطعی رسید.
-
توان محدود پردازشی و دقت پایین در اندازهگیریهای جزئی: دستگاههای دفینهیاب حرفهای دارای سنسورها و تکنولوژیهای پیشرفتهای مانند القای پالسی و آنالیز دقیق میدانهای الکترومغناطیسی هستند که به آنها اجازه میدهد تغییرات میدان مغناطیسی را در سطحهای مختلف و در عمق بیشتری شناسایی کنند. گوشیهای هوشمند فاقد این تواناییها هستند.
آیا تبدیل گوشی به طلایاب امکان دارد؟
خیر، تبدیل گوشی به طلایاب واقعی امکانپذیر نیست. گوشیهای هوشمند فاقد سنسورها و تکنولوژیهای لازم برای شناسایی فلزات گرانبها مانند طلا هستند. گوشیها تنها به سنسور مغناطیسسنج (magnetometer) مجهز هستند که میتواند تغییرات در میدان مغناطیسی را تشخیص دهد، اما این سنسور تنها برای شناسایی فلزات مغناطیسی مانند آهن و نیکل کاربرد دارد و نسبت به طلا، نقره، و سایر فلزات غیرمغناطیسی حساس نیست.
دستگاههای طلایاب و فلزیاب واقعی از فناوریهایی مانند القای پالسی (Pulse Induction) و فرکانس پایین برای شناسایی فلزات در عمقهای مختلف استفاده میکنند. این دستگاهها دارای حسگرهای پیچیدهای هستند که برای گوشیهای هوشمند بسیار بزرگ و گرانقیمتاند و در ابعاد کوچک یک گوشی قابل پیادهسازی نیستند.