شاقول گنج یابی چیست

شاغول ( شاقول یا شاهول ) وسیله‌ای است که طنابش عمود بر زمین است. شاغول واژه‌ای فارسی است که به عربی نیز راه یافته ‌است و اولین بار توسط ابو ريحان بيرونی ساخته شده است.یکی از دستگاههایی که در پیدا کردن گنج به کار میرود شاقول گنج یابی ( یا فلزیاب شاقولی ) است. این ابزار که از ساده ترین وسایل پیدا کردن گنج به شمار میرود در شکل ها و اندازه های گوناگونی یافت میشود. استفاده از شاقول گنج یابی دارای پیچیدگی های خاص خود است و از اصول دازینگ پیروی می کند ( دازینگ روشی فراتر از علم برای یافتن گنجینه ها، آب های معدنی، سنگ های قیمتی و نفت است. مورخین معتقدند دازینگ از قرن پانزدهم یعنی زمانی که تب جست و جوی فلزات گرانبها داغ شده بود در آلمان به وجود آمده است. سال 1986 مقاله ای در این باره در مجله «نیچر» منتشر شد و  خلاصه اش این می شود: «ضمیر ناخودآگاه افراد بدون اینکه آنها مطلع باشند روی بدن آنها تاثیر می گذارد و همین باعث می شود تا چوب دازینگ فرد را به سمت منبع مورد نظر هدایت کند.»

نقاشی هایی که بر دیواره غارهایی در اسپانیا کشیده شده، نشان می دهد که در 40 تا 50 هزار سال پیش از میلاد مسیح مردم باستان از روش دازینگ استفاده می کردند. به عقیده برخی از محققانی که درباره دازینگ تحقیق کرده اند، دازینگ کردن یک نوع حس است که در پرندگان، ماهی ها و حیوانات نیز وجود دارد تا بتوانند غذا و آب پیدا کنند. آنها می گویند ماهی های سالمون با کمک همین حس، به زادگاه خود برمی گردند یا پرستوها به دنبال آب و غذا کوچ می کنند.

بیش از ۹۰ درصد موفقیت با این دستگاه به خود فرد بستگی دارد و کار کردن با شاقول گنج یابی بیشتر ذهنی است و به تمرین و ممارست های بسیاری نیاز دارد. شاقول گنج یابی دارای اشکال مختلفی میباشد و هریک دارای مزیت های مخصوص به خود است اما به صورت کلی اگر شاقول فلزیابی به دست افراد آگاه و متخصص ساخته شود در هر شکلی دارای راندمان مناسب است پس زیاد روی شکل شاقول حساس نباشید. نحوه کار با شاقول در گنج یابی دارای قواعدی است که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.

جنس شاقول گنج یابی

بسیاری بر این باورند که برای اینکه شاقول بتواند فلزیابی کند باید از جنس برجی با خلوص بالای ۹۹ درصد باشد و برخی نیز معتقد هستند که نوع جنس شاقول مهم نبوده و عامل مهم مهندسی ساخته شدن آن است. عواملی همچون جنس جیوه ، چگالی جیوه ، درصد خلوص جیوه ، درصد ارتعاش جیوه و … از دیگر عوامل تاثیر گذار و مهم هستند که باید به آنها توجه شود و به صورت کلی جیوه های آزمایشگاهی بهتر از جیوه های صنعتی موجود در بازار هستند.

به خریداران عزیز اکیدا توصیه میکنیم که از خرید شاقول جیوه ای با جیوه قرمز ، جیوه آبی و صورتی و دیگر موارد اینچنینی جدا خودداری کنند که چیزی جز کلاهبرداری نیست. به عقیده کاوشگران این وسیله توانایی پیدا کردن حفره های زیر زمینی ، مجاری آب ، قنات ، گنج و دفینه های زیر زمین را دارد. نوع خوراک خور این وسیله توانایی پیدا کردن اهداف همجنس خوراک مورد استفاده را دارد.

نحوه عمق گیری با شاقول و ردیاب

عمق گیری با شاقول گنج یابی نیز به مقدار زیادی بستگی به تمرکز و آمادگی ذهنی اپراتور بستگی دارد و درجه خلوص فلز به کار رفته در ساخت شاقول. معمولا شاقول ها عمق ۱۰ متر و شعاع ۱۰۰۰ متر را میتوانند کاوش کنند. جنس هدف مورد کاوش در هنگام کار با شاقول ها مهم نیست و از آنها برای پیدا کردن آب ، نفت ، حفره های زیر زمین ، فلزات ، سفال و عتیقه و … به کار میرود اما قدرت آن در پیدا کردن فلزات بیشتر از سایر موارد است.بسیاری بر این باورند که برای اینکه شاقول بتواند فلزیابی کند باید از جنس برجی با خلوص بالای ۹۹ درصد باشد. شاقول خوراک خور دارای محفظه ای برای قرار دادن خوراک هستند و برای مثال اگر شما در آنجا یک انگشتر طلایی بگذارید شاقول به دنبال طلا میگردد.

شاقول گنج یابی ابزاری است که به صورت متافیزیکی کار میکند و هرکسی نمیتواند با آن کار کند. عمق زنی با شاقول جیوه ای به نسبت دستگاههای فلزیاب راحت تر بوده و عمق بیشتری را کاوش میکند اما همانطور که گفته شد آمادگی ذهنی بالایی برای این کار نیاز است. دقت شاقول جیوه ای برای اهداف کوچک و ریز بسیار کم است و از آن برای اهداف بزرگ باید استفاده کرد.

در ابتدای آموزش کار با ردیاب انتن ها را بصورتی در دست بگیرید که کاملا در شریط راحت و ریلکس قرار داشته باشید .یعنی دسته ها را محکم نگه ندارید . دست ها در حالت طبیعی و آزاد در کنار بدن قرار گرفته و سپس آنها را بصورت ۹۰ درجه خم نموده و آنتنها را در دست گرفته و به اندازه تقریبی ۴۰ سانتیمتر از هم فاصله دهید .انتن ها را بصورت افقی نگه داشته و نوک انها را کمی بسمت زمین کج کنید. به این شکل  باد و نوسانات حرکت شما – آنتن ها را کمتر منحرف میکند و خطای شما کمتر میشود توجه کنید سر آنتن ها نباید بیش از حد بسمت پایین خم شود و گرنه از حسایست ردیاب کاسته میشود و اگر انتن ها را  زیاد مستقیم نگه دارید ردیاب بیش از حد حساس شده و کار با ان مشکل میشود.توجه  آنتن ها تقریبا بصورت موازی قرار دارند.

تمرکز فکر عبارتست از تثبیت ذهن روی یک شی خارجی و یا یک نقطه درونی ابتدا ذهن خود را بر روی یک هدف متمرکز کرده و سپس کاوش را شروع کنید. پس از تمرین تعادل نگه داشتن انتن ها اوپراتور باید یاد بگیرد که گام به گام راه برود و انتن ها را موازی هم و متعادل نگه دارد. قدم ها باید با سرعت نرمال  و محکم و مساوی باشد. در هر قدم فاصله و مسافت یکسانی باید طی شود در غیر اینصورت انتن ها ممکن است تعادل خود را از دست بدهند.

یک قطب نما برای تعیین جهات جغرافیایی به همراه داشته باشید. از سمت جنوب به سمت شمال حرکت کنید، قدمهایتان را یکسان و به آهستگی بر دارید ، دسته ردیاب را محکم در دست نگیرید، نفس خودتان را حبس نکنید،وقتی ردیاب روی یک نقطه قیچی کرد آن نقطه را علامت گزاری کنید این بار از سمت شمال به سمت جنوب و روبروی نقطه  مشخص شده با فاصله تقریبی بیست متر حرکت کنید تا یک نقطه دیگر را ردیاب قیچی کند.

این نقطه را نیز علامت بگذارید با یک متر فاصله بین دو نقطه را اندازه گیری کنید  مثلا فاصله بین دو نقطه ده متر است آن را تقسیم بر دو کنید که پنج متر میشود نقطه وسط دو جایی که اول علامت گذاری کرده اید را مشخص کنید  چون یون های جنس با زاویه چهل و پنج درجه از زمین خارج میشوند آن دو نقطه اولیه نقاط خروج یون هستند نه نقطه ای که جنس در آن مدفون است.

وقتی نقطه وسط را به دست آوردید آن را علامت بگذارید و حول محور آن نقطه یک دایره به اندازه سه متر بکشید و خودتان روی خط دایره قرار بگیرید، به سمت حرکت عقربه های ساعت حرکت کنید وقتی حول محور دایره گردش میکنید باید نوک جفت آنتن ها همچنان سمت مرکز دایره را نشان بدهد وقتی یک دور کامل زدید و آنتنها همچنان مرکز را نشان میدادند حال به سمت نقطه مرکزی دایره که مشخص کرده اید حرکت کنید ، باید هرچه به نقطه  مرکزی نزدیک تر میشوید نوک آنتنها به هم نزدیک شده و روی هدف قفل شوند و وقتی از هدف فاصله میگیرید همزمان نوک آنتن ها از هم باز شوند.