نماد ماه در ایران باستان و ارتباط آن با دفینه یابی
مردم ایران زمین از دوران پیش از تاریخ تا پایان عصر ایران باستان ماه را به عنوان نماد ایزد بانوی مادر و ایزد بانوی باروری ستایش میکردند. یکی از جاذبههای ماه برای ایرانیان باستان تغییر شکل ماه بود که آنها را به تفکر و چون و چرایی درباره این اختر تابناک بر می انگیخت. ماه زمانی کامل و زمانی نیمه کامل و بلاخره برای مدتی ناپدید می گردید چنان آن که زندگی بشر که پس از تولد بزرگ و بالنده شده آنگاه در سرازیری نقصان افتاده و بالاخره با رسیدن مرگ از دیده ها ناپدید می گردد. نماد ماه در گنج یابی در اقصا نقاط ایران به وفور یافت می شود و در این این مقاله ما قصد داریم تا به تفسیر این نشانه مهم بپردازیم.
در اکتشافات باستان شناسی در ایران تصاویر متعددی از ماه در ادوار مختلف به دست آمده که بیانگر اهمیت این جرم کیهانی در باور مردم این سرزمین بوده است. ماه همواره به عنوان یکی از خدایان ستایش می شد. شباهت هلال ماه با شاخه گاو انگیزهای بود که ماه را حافظ چهارپایان و به ویژه گاو تصور کنند و باروری جانوران را همانند رشد و حاصلخیزی گیاهان تابع ماه بدانند. ایلامیها خدای ماه را سین مینامیدند و همانند بابلی ها آن را پرستش می کردند. در میان اقوام آریایی ساکن ایران که در هزاره دوم پیش از میلاد به ایران مهاجرت کردند پرستش ماه به صورت نماد ایزدبانو آناهیتا جلوهگر شد.
ناهید پرستی در میان مردم و فرمانروایان این ناحیه رواج داشته و آخرین فرمانروای آنها به نام اردشیر که علاوه بر حکومت متولی معبد آناهیتا در استخر بود پس از برانداختن اشکانیان امپراتوری ساسانیان را بنیان نهاد. شاهان ساسانی مراسم تاجگذاری را در معبد آناهیتای استخر برگزار میکردند و این رسم تا انقراض سلسله ادامه داشت. بر روی اکثر سکه های ساسانی نقش هلال ماه به چشم میخورد و همچنین بر مهرها و ظروف سیمین و زرین تصویر ماه به زیبایی در تاج فرمانروایان و بزرگان آن دوره نقش گردیده است. این روند در دوران سلسله هخامنشی نیز به چشم میخورد و تصاویر ماه بر تندیس ها، مهرها و سکه های ارد اشک سیزدهم و فرهاد چهارم سکه ها به وفور به چشم میخورد. در ادامه به بررسی بیشتر نماد ماه در گنج یابی می پردازیم.
حکاکی نماد ماه بر روی سنگ و صخرهها در گذشته بیشتر به دلایل معنوی، فرهنگی و مذهبی انجام میشد. ماه در بسیاری از تمدنهای باستانی به عنوان نمادی از قدرتهای آسمانی، الههها، و چرخههای طبیعی مانند تولد، مرگ و زندگی دوباره مورد توجه بوده است. برای مثال، در فرهنگهای باستانی شرق و بینالنهرین، ماه نمایانگر یکی از ایزدان یا خدایان مهم بوده و مردم آن را نشانهای از هدایت و روشنگری میدانستند.
اما درباره اینکه آیا حکاکی ماه میتواند نشانهای از وجود گنج باشد، باید گفت که در موارد نادر، برخی نشانههای مذهبی یا سمبلیک در کنار مکانهای دفینه قرار میگرفتهاند. با این حال، نمادهایی مثل ماه معمولاً نشانههای گنج بهحساب نمیآیند، بلکه بیشتر بیانگر باورهای فرهنگی و مذهبی مردم هستند. در برخی موارد، اگر در کنار نماد ماه علائمی خاصی مانند صلیبها، اشکال حیوانی، و خطوطی با معنی خاص دیده شود، ممکن است این نمادها اشارههایی به مکان پنهان داشته باشند؛ اما به تنهایی، ماه به عنوان نشانهای مستقیم برای وجود گنج تلقی نمیشود.
در مواردی که افراد به دنبال گنج هستند، باید به مجموعه علائم و نشانههای مرتبط و ترکیبی توجه کنند، چون بسیاری از نمادها و سنگنگارهها به صورت جداگانه برای حفاظت یا نشانهگذاری دفینه به کار نمیرفتهاند و تفسیر نادرست آنها میتواند به نتیجهای اشتباه منجر شود.
در هنگام مشاهده نماد ماه در گنج یابی باید چه کرد؟
در علامت ماه عموما در جهت دهانه بازش باید جستجو را انجام داد. در این جهت احتمال پیدا کردن تومولوس تپه نیز زیاد است. اگر قرص ماه تمام باشد و کلفتی اش به طرف پایین باشد در اطراف ممکن است غار باشد. اگر در داخل هلال ماه علامت + باشد دفینه در شعاع ۵ متری اطراف نشانه است. در کنار نشانه ماه علامت ستاره وجود داشته باشد باید در امتداد بلندترین پر ستاره حرکت کرد. ستاره ۴ پر به معنای خطر و ستاره شش پر به معنای وجود تله می باشد.
نظر دیگری نیز وجود دارد که می گوید نماد ماه در گنج یابی یا علامت هلال ماه در دفینه یابی اشاره به مقبره اسلامی دارد که بدون بار دفینه می باشد. نماد ماه در بعد از تاریخ اشاره به جهت طلوع و غروب خورشید دارد که در سر راه کاروانسراها این نشانه به وفور به چشم می خورد. در اطراف بسیاری از نشانههای ماه یافت شده در ایران انواع جوغن و یا چاه پلمپ شده نیز مشاهده شده است.
برای آگاهی از لیست قیمت فلزیاب بر روی این لینک کلیک کنید
